مایلز ویندزور: انتخاب رئیسی «خبری بد» برای اقلیت‌های مذهبی ایران است

مایلز ویندزور، مدیر ارشد استراتژی و کارزارهای «موسسه آزادی مذهبی در خاورمیانه»، رئیس‌جمهور شدن ابراهیم رئیسی را «خبر بد»ی برای اقلیت‌های مذهبی ایران می‌داند.

«محبت نیوز»- ویندزور در مقاله‌ای برای روزنامه «نیویورک پست» نوشته است رئیسی که به زودی ریاست قوه قضائیه را برای تصدی ریاست جمهوری ترک می‌کند، در اواخر دهه هشتاد میلادی یکی از چهار قاضی منتخب حکومت بود که «هیات مرگ» را تشکیل می‌دادند، و در این مقام دستور اعدام هزاران مخالف رژیم در زندان‌ها را صادر کردند.

به نوشته العربیه، به گفته ویندزور، با این وجود رئیسی در مقام رئیس قوه قضائیه نیز پرونده‌ای تیره و تار دارد. در این جایگاه، او تحت پیگرد قرار دادن اقلیت‌های مذهبی در ایران را افزایش داد. بر اساس رهنمودهای رئیسی، مقامات ایرانی کارزار خود علیه بهائیان را تقویت کردند.

بین ۵۰ تا ۱۰۰ بهایی تنها به‌دلیل هویت مذهبی خود در زندان‌های ایران هستند. در دهکده «ایول» مازندران، املاک بهائیان به طور گسترده مصادره یا تخریب شده است. مقامات ایران به آن دسته از بهائیانی که حاضر بشوند از اعتقادات خود انصراف دهند، وعده «رحمت» داده‌اند.

به گفته مدیر ارشد استراتژی و کارزارهای «موسسه آزادی مذهبی در خاورمیانه»، اخیرن رژیم ایران به بهائیان دستور داده تا درگذشتگان خود را، به جای اینکه در گورستان‌های مخصوص خود دفن کنند، در گورهای دسته‌جمعی همان زندانیان سیاسی که در سال ۱۹۸۸ به‌دستور رئیسی اعدام شدند، به خاک بسپارند.

مسیحیان نیز از آزار و اذیت رئیسی در امان نمانده‌اند. شماری از آنها به خاطر هویت مذهبی‌شان در زندان هستند، گرچه رژیم معمولن آنها را به اتهامات جعلی «اقدام علیه امنیت ملی» زندانی می‌کند. احکام زندانیان عقیدتی بلندمدت‌تر شده، و بسیاری پس از سپری کردن دوران زندان، به مناطق دور افتاده کشور به دور از خانه و خانواده تبعید می‌شوند.

به گفته ویندزور، با تمام این تفاصیل، باز هم پیدا خواهند شد رهبرانی «خیرخواه» اما «ساده‌لوح» در سرتاسر جهان، که باور داشته باشند با اندکی «گفتگو» و «تفاهم»، می‌شود رژیم ایران را ترغیب کرد تا به یک «نیروی خیرخواه در منطقه» و حتی یک «متحد استراتژیک قابل اعتماد» تبدیل شود. این‌ها احتمالن ناامید بشوند اگر بشنوند که رئیسی به طور علنی گفته حاضر نیست با جو بایدن رئیس‌جمهوری ایالات متحده دیدار کند.

ویندزور نتیجه‌گیری می‌کند که گرچه چشم‌انداز آینده برای ایران و مردم گرفتار آن تیره و تار است، اما بسیاری از کنشگران ابراز امیدواری می‌کنند که با هر گام بلندی که رژیم رو به عقب و به دور از دموکراسی و حقوق بشر برمی‌دارد، در حقیقت قبر خود را عمیق‌تر می‌کند.